GELIEFDE BROEDERS EN ZUSTERS, Wij bidden voor u allen die diep getroffen worden door dit coronavirus. Ik denk aan trouwstelletjes die hun huwelijk moesten verplaatsen, aan de belijdeniscatechisanten die zoals het er nu uitziet pas met Pinksteren belijdenis zullen doen. Aan doopouders die hun kindje niet aan het eind van deze maand kunnen dopen, aan de ouderen met wie we een Paasmiddag wilden vieren en aan al de andere, vele dingen die ik vergeet. Maar ik mis ook vooral uw aanwezigheid. De lege straten afgelopen zondag op Urk, ‘deden mijn ogen in tranen uitbreken’. Ik mis de ontmoetingen met mijn broeders en zusters in de zondagse eredienst, op de belijdenis, in de ontmoeting van een bezoek. Misschien is dit wel een heel klein deel van wat de broeders en zusters in de vervolgde kerk ervaren. Ik bid tot de HEERE of Hij nu even geen mensen tot Zich wil roepen, omdat we beperkt worden door het getal 100 of tot directe familie. Ik weet persoonlijk, hoe het is geen afscheid te kunnen nemen van je moeder. Hoe leg je aan kleinkinderen uit dat ze geen afscheid mogen nemen van hun opa of oma?
HEERE, geeft uw dienaar, geef de ouderlingen, de diakenen, het vrouwenpastoraat, de kerkrentmeesters, de kosters, de organisten, allen die werkzaam zijn in UW Wijngaard, wijsheid, kracht en boven al de liefde van Jezus Christus in hun hart. Want zo blijven dan geloof, hoop en liefde, maar de meeste is de liefde.
Velen zoeken het in deze tijd bij de geleerden van deze wereld. Wat zeggen de wetenschappers? Wat kunnen wij het beste doen? Scholen open of dicht. Isoleren van de kwetsbare doelgroepen en zo worden verpleeg- en verzorgingshuizen hermetisch afgesloten van de buitenwereld. Mijn broer heeft een meisje van 25 met het syndroom van Down. Hoe moet je aan deze kwetsbare groep uitleggen dat ze niet meer kunnen doen wat ze elke dag deden. Je voelt als mens je onmacht. Je verliest de controle over je doen en laten en soms zelfs over het leven. Misschien is het nu wel de tijd om tegen onze Vader te zeggen: ‘Moede, kom ik, arm en naakt’, of ‘Wat is de mens, HEERE, dat U aan hem denkt’. Onzekerheid en angst werkt verlammend voor mensen! Liefde en vertrouwen zet ons juist in beweging. Ik wil het volgende met u delen en bid en hoop dat de wereld zal inzien dat er een Vader in de hemel is Die ook hen oproept om Hem te zoeken.
Augustinus zegt: waar heb ik U gevonden, dat ik U leerde kennen? Want voordat ik U leerde kennen, was U nog niet in mijn geheugen. Waar heb ik U dan gevonden, dat ik U leerde kennen, waar anders dan in U, boven mij? Er is geen sprake van een plaats, als wij ons van U verwijderen of naar U toekomen. Er is geen sprake van een plaats. Waarheid, overal verleent U gehoor aan allen die u aanroepen. En aan allen tegelijk geeft U antwoord, al roepen zij U aan over allerlei verschillende zaken. Duidelijk antwoordt U, maar niet allen horen duidelijk. Allen roepen U aan over wat ze willen, maar Uw beste dienaar is hij/zij die niet zozeer van U verlangt te horen wat hij/zij wil, maar veeleer wil wat hij/zij van U hoort. Te laat heb ik U lief gekregen, schoonheid, zo oud en toch zo nieuw. Te laat heb ik U lief gekregen! U was in mijn binnenste en ik was buiten en daar zocht ik U. U was bij mij, maar ik was niet bij U. U hebt geroepen en geschreeuwd en mijn doofheid doorbroken. U hebt gefonkeld en geschitterd en mijn blindheid verdreven. U hebt een aangename geur verspreid en ik heb die ingeademd en ik snak naar U. Ik heb beproefd en nu heb ik honger en dorst. U hebt mij aangeraakt en ik ben ontbrand voor U, mijn vrede.
Geliefde broeders en zusters, laat dat ons gebed zijn voor allen die er diep doorheen gaan, lichamelijk, psychisch, geestelijk, financieel, emotioneel, rationeel. Hoe we ook omgaan met deze crisis, laat het ons leiden naar U. Het laat mij zien en belijden: Heere, ik ben zo kwetsbaar, zo breekbaar, nog kleiner dan het virus maak ik mij voor U. Laat dit virus niet zijn tot de dood, maar tot eer van Uw grote Naam.
Uw dienaar
Ds. J. Hoekman