Het is of je keel wordt dicht geknepen. Het roept herinneringen op van pijn en verdriet over al die visser-mannen die achtergebleven zijn op zee. Ik ben gekomen in waterdiepten en de vloed overspoelt mij. En waar is de HEERE? Hij lijkt de grote Afwezige, ondanks dat mijn keel ontstoken is van al het bidden en roepen tot Hem. Psalm 69 is de Psalm die ons leert zien dat ons leven van lijden naar heerlijkheid gaat. Geeft ons hoop!
Je hoeft niet bang te zijn. Al gaat de storm tekeer! Leg maar gewoon je hand (hart) in de van onze HEER’!
Dat is wat Psalm 27 ons leert, dat we ondanks de moeilijke tijd en de vreselijke omstandigheden moeten vertrouwen op Hem Die juist in deze tijden onze schuilplaats is. Vijanden van binnen en van buiten. Op de loer liggend om je te pakken. En dan te gaan staan op de Rots: Jezus Christus, op Wie je altijd kunt bouwen en vertrouwen!
God is de kracht in tijden van moeite en aanvechting. De dichter gaat in het zwart vanwege alle aanvechtingen. Dat weet de dichter maar al te goed. En zo vraagt hij om licht en waarheid.
In Psalm 24 leert David ons dat heel de wereld het eigendom van God is. Ook ons leven behoort dus aan Hem toe. Dat mag ook een grote troost zijn als alles om ons heen chaotisch lijkt. De HEERE laat immers niet los wat Zijn hand begon!
Gezegende zondag!
De dichter gaat steeds weer terug in gedachten, toen alles nog anders was. Die mooie herinneringen die je ook kunt hebben aan iemand die uit het leven is weggenomen. De momenten die je diep in je hart koestert, maar als je gedachten dan weer in het heden komen dan voel je weer dat verdriet en gemis. En dat zijn de momenten waarop de dichter zichzelf dringend vermaand door te zeggen: Hoop op God!
