De dichter gaat steeds weer terug in gedachten, toen alles nog anders was. Die mooie herinneringen die je ook kunt hebben aan iemand die uit het leven is weggenomen. De momenten die je diep in je hart koestert, maar als je gedachten dan weer in het heden komen dan voel je weer dat verdriet en gemis. En dat zijn de momenten waarop de dichter zichzelf dringend vermaand door te zeggen: Hoop op God!
